این فکر برای بنده در سال 1350 و در دوران محنت بار یک امتحان و ابتلای دشوار پیدا شد.اگر چه قبل از آن به ائمه به صورتِ مبارزان بزرگی که در راه اعتلای کلمه ی توحید و استقرار حکومت الهی فداکاری می کردند،توجه داشتم.اما نکته ای که در آن برهه ناگهان برای من روشن شد،این بود که زندگی این بزرگواران،علی رغم تفاوت ظاهری در مجموع یک حرکت مستمر و طولانی است؛که از سال دهم،یازدهم هجرت شروع می شود و دویست و پنجاه سال ادامه پیدا می کند و به سال دویست و شصت که سال شروع غیبت صغری است-در زندگی ائمه(ع) خاتمه پیدا می کند.